Κάθε φορά που κάποιος φίλος ή γνωστός αγόραζε μοτοσυκλέτα αντί να του κάνω τις ποιο συνηθισμένες ερωτήσεις “πόσο?” “από πού?” εγώ ξεκίναγα με το “γιατί αυτή?”. Φυσικά οι απαντήσεις ποικίλουν “μου ταιριάζει”, “πάει μπάλα”, “το χρειάζομαι στην δουλειά μου”, “να… για κάνα ταξιδάκι”.  Ανάμεσα στις αμέτρητες απαντήσεις, παίρνω και κάποιες αποστομωτικές  οι οποίες δεν χρειάζονται  περαιτέρω εξηγήσεις. Αυτές είναι οι εξής: “με καύλωνε”, “μου χρωστάγανε” και τέλος “γιατί μπορώ”. Ας δούμε όμως αναλυτικά τα κριτήρια επιλογής. 

Αυτομοτογραφία

Πριν συνεχίσω την αναφορά μου καλό θα ήταν να σας συστηθώ, και εννοώ τα δικά μου κριτήρια στην αγορά μοτοσυκλέτας. Τα τελευταία 25 χρόνια αγοράζω μόνο Supersport μοτοσυκλέτες. Όταν οδήγησα για πρώτη φορά Super sport κατάλαβα ότι “εδώ” είμαι. Με τα χρόνια και συνεπιβάτη την εμπειρία γινόμουν και πιο συγκεκριμένος στις επιλογές μου.  Αρχικά αγόρασα ZXR (400 και 750) και με τα χρόνια κατέληξα σε Suzuki GSXR 1000.

Πριν αλλάξω μοτοσυκλέτα πάντα προσπαθούσα να οδηγήσω και τον ανταγωνισμό πριν αποφασίσω. Φυσικά αν είχα την οικονομική δυνατότητα θα είχα ένα γκαράζ γεμάτο μοτοσυκλέτες από όλες (σχεδόν) τις κατηγορίες. Μοτοσυκλέτα που δεν θα αγόραζα (με τα σημερινά μου δεδομένα τουλάχιστον) είναι οι σύγχρονες BMW με κινητήρα Boxer, και τα τσοπεροειδή. Για τις BMW δέχομαι τον κινητήρα boxer ως φιλοσοφία αλλά όχι σε σύγχρονη μοτοσυκλέτα που όλοι προσπαθούν να κάνουν τις κινούμενες μάζες να κινούνται στην κατεύθυνση της μοτοσυκλέτας και η BMW στέλνει αριστερά δεξιά τα πιστόνια της. Πείτε με παράξενο, λοξό κλπ αλλά αυτή είναι η ιδεολογία μου. Για τα τσοπερ με εντυπωσιάζουν εμφανισιακά αλλά δεν μου προσφέρουν καμία συγκίνηση στην οδήγηση. Επίσης από θέμα βοηθημάτων (ΑΒS, ANTI-SPIN και γενικά όλα τα ΑΝΤΙ) είμαι θετικός αρκεί να απενεργοποιούνται αλλιώς Χ.

Πάμε όμως να δούμε μερικές κατηγορίες που μετακινούνται με μοτοσυκλέτα. Και γιατί κάποιοι μπορούν να βρεθούν με λάθος όχημα!

Η μοτοσυκλέτα ως απαραίτητο μέσο μετακίνησης

Ας ξεκινήσουμε με την κατηγορία που η μοτοσυκλέτα είναι απαραίτητη. Εδώ διαχωρίζουμε τους ανθρώπους που θέλουν μια οικονομική και γρήγορη μετακίνηση κυρίως μέσα στην πόλη και τους επαγγελματίες διάφορων ειδικοτήτων.

Οι πρώτοι χρειάζονται συνήθως ένα σκούτερ ή παπάκι. Δεν αποκλείονται φυσικά μοτοσυκλέτες κυρίως μικρού κυβισμού για εύκολη οδήγηση και μικρό βάρος μέσα στα αστικά κέντρα και κοντινές αποδράσεις .

To KTM Duke 200 είναι ιδανική Μοτοσυκλέτα πόλης και μικρών αποδράσεων. Άριστη συμπεριφορά λόγο μικρού βάρους και πλήρης αξιοποιήσιμη ισχύς χωρίς να τρομάζει σε συνδυασμό με δυνατά φρένα	Μικρού κυβισμού Σκούτερ (μέχρι 200cc) είναι τα απόλυτα οχήματα μικρών αστικών κέντρων. Συνδυάζει ευλυγισία, οικονομική συντήρηση και συνήθως μικρή κατανάλωση

Και παρόλο που είναι δύσκολο σχετικά να γίνει λάθος επιλογή στην αγορά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Ας δώσω ένα παράδειγμα.
  Ήταν κοντά στο 2000 όταν ένας σοβαρός κύριος (συνεργάτης μου) γύρω στα 55 με οικονομική επιφάνεια καταφτάνει σε κατάστημα μοτοσυκλέτας. Οι απαιτήσεις του ήταν μεν απλές αλλά το αποτέλεσμα μάλλον δεν τον δικαίωσε. Οδηγούσε ένα Honda GLX 50άρι για χρόνια και ήθελε όπως είναι φυσικό μια αναβάθμιση. Ζήτησε από τον 18χρονο πιτσιρικά που εργαζόταν στο κατάστημα το “καλύτερο” παπί που υπάρχει (money is not an issue) . Λίγες μέρες αργότερα τον είδα να αναστήνει νεκρούς με ένα Yamaha Z 125! Δεν φτάνει αυτό αλλά ο πιτσιρικάς τον έπεισε να βάλει και μια εξάτμιση Polini για να απελευθερώσει τα φιμωμένα άλογα.

Yamaha Z-125

Νομίζω ότι το κράτησε κάνα χρόνο και σε αυτό το διάστημα έχασε κοντά στα 10 κιλά βάρος γιατί όλα τα φαγητά του μυρίζανε λέει. Μετά που το πούλησε ξαναπήρε τα κιλά αλλά τουλάχιστον με το Crypton έχασε το γουρλωμένο βλέμμα αγελάδας όταν ρόπιαζε το Ζ. (φαντάζομαι όλοι έχετε δει το βίντεο με την “Βίκη την γκαζιάρα” με το Ζ-125. Αν όχι δείτε το )
Παράδειγμα 2^ο. Παρόμοια ιστορία αλλά αυτή τη φορά πρωταγωνίστρια, γύρω στα 35. Σκάει στην έκθεση με ένα παλιό Honda Lead. Λέει στον πωλητή ότι θέλει κάτι πιο μεγάλο. Της λείπανε τα άλογα. Ήθελε και περισσότερο χώρο, να κάνει και καμία μακρινή εξόρμηση (για αυτήν η μακρινή εξόρμηση ήταν να πάει στο χωριό της 20 χιλιόμετρα από το σπίτι της, για τον πωλητή μάλλον να φτάσει στο Nordcap). Όταν την είδα να χαροπαλεύει με ένα Suzuki Burgman 650 κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγε όπως έπρεπε. Και αυτή κράτησε το Σκούτερ-Μπανιέρα για κάνα χρόνο. Σε αυτό το χρόνο μίκρυνε το διάστημα που πήγαινε στο κομμωτήριο για να καλύψει τα γκρίζα. Όταν τελικά το άλλαξε για ένα Honda SH 150 νόμιζε ότι ανακάλυψε τον τροχό.

Το Burgman 650 (η λεγόμενη και “μπανιέρα”) 

To T-MAX των 12+ χιλιάδων ευρώ μοσχοπουλάει σαν ζεστό ψωμάκι στην Ελλάδα της κρίσης

Επίσης υπάρχουν οι προ-αναφερόμενοι “γιατί μπορώ”. Συνήθως κυκλοφορούν Mega Scooters των 10.000+ ευρώ ή BMW Adventure με 3βάλιτσα προβολείς και τον μισό κατάλογο της Wunderlich με ενδυμασία της ίδιας εταιρείας για να διανύσουν 4-5 “ταξιδιωτικά” χιλιόμετρα ημερησίως.  Ποιο σπάνια θα δούμε μεγάλες Super Sport. Γενικά όταν τα οικονομικά επιτρέπουν μόνο μια μοτοσυκλέτα (σχεδόν όλοι δηλαδή) ο μελλοντικός ιδιοκτήτης προσπαθεί να καλύψει πολλές ανάγκες σε μια μηχανή, οπότε μπορεί να π.χ.  να πάρει ένα Hayabousa και να είναι τέλειο για το Αθήνα-Σύνορα (όποια και να’ναι) αλλά στην πόλη δυσκολεύει.

Μια συνηθισμένη εικόνα… φορτωμένο βαλίτσες ένα BMW GS 1200 για την μετακίνηση στην πόλη

Επαγγελματίες

Το Honda Gyro σε ρόλο αγροτικού αυτοκινήτου

Μια μεγάλη ομάδα αναβατών στηρίζεται στην μοτοσυκλέτα για το “μεροκάματο”. Αυτοί είναι Ντελιβεράδες, κούριερ, Τεχνικοί, Ταχυδρόμοι, Αστυνομία κλπ. Σε αυτή την κατηγορία σπάνια θα δούμε λάθος επιλογή μοτοσυκλέτας καθότι τα κριτήρια αγοράς είναι συγκεκριμένα. Χώρους για μεταφορά για τους τεχνικούς, χώρο για το κουτί των ντελιβεράδων κλπ. Βασικό κριτήριο είναι και το χαμηλό κόστος συντήρησης.
  Παπάκια και σκουτερ για τους ντελιβεράδες και κούριερ, για τους τεχνικούς συνήθως μηχανάκια τύπου Honda Gyro και για την Αστυνομία παπάκια για τα κάποιες ομάδες της πόλης και για τις ομάδες άμεσες επέμβασης γρήγορες και ευέλικτες On-Off.

κλασική εικόνα Ντελιβερά με παπάκι και κουτί πίσω

Ομάδα Δέλτα της Ελληνικής Αστυνομίας μετακινείτε με παπάκια

On-Off μοτοσυκλέτες της ομάδας Δίας

Σε παπακια θα δείτε πραγματικά πολλά περίεργα πράγματα

I am the Traveler….

Το BMW K 16000 GTL ανήκει στην κατηγορία Long Cruisers

Εδώ έχουμε τους λεγόμενους χιλιομετροφάγους. Τα κριτήρια είναι τα εξής: Κυρίως άνετη για οδηγό και συνεπιβάτη. Μεγάλες On-Off τύπου BMW GS 1200 , KTM Adventure, Suzuki V-Strom αλλά και άνετες Steetάδικες όπως Yamaha FJR 1300, BMW K 1600 ή για κάτι ποιο τραβηγμένο με φανατικό κοινό Honda Goldwing είναι μερικές από τις αγαπημένες μοτοσυκλέτες. Συνήθως διπλασιάζουν την επένδυση αγοράς σε αξεσουάρ και “χρήσιμα” πράγματα. SuperSportάδες συμμετέχουν και αυτοί στην κατηγορία χιλιομετροφάγοι με την διαφορά ότι προσπαθούν να τα καλύψουν (τα χιλιόμετρα) κόντρα στο χρόνο. Πάντα υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις. Θα δείτε τρελαμένους με το ταξίδι αλλά το budget τους να μην φτάνει για κάτι από τις παραπάνω μοτοσυκλέτες. Οπότε με ότι έχει ο καθένας.

To HONDA GOLDWING έχει φανατικούς οπαδούς

Αυτό είχα… με αυτό ταξιδεύω!

Μια ιδανική μοτοσυκλέτα χιλιομετροφάγος είναι το Yamaha FJR 1300

Retroλάγνοι.

Το κριτήριο εδώ είναι μόνο ένα: παλιό να’ναι και ότι να’ναι. Συνήθως αναβάτες ηλικιακά πάνω από 40-50 αγοράζουν ότι θαυμάζανε ή κατείχαν στο παρελθόν. Τους χαρακτηρίζει το μεράκι για την ανακατασκευή και η υπομονή στο ψάξιμο. Όπως αναφέραμε αν είναι παλιό το μοτοσακό κάνει. Δεν είναι για πολλά πολλά η γιαγιά. Κοντινές βόλτες χαλαρές και επιστροφή στο γκαράζ για γυάλισμα. Στην συγκεκριμένη κατηγορία το λάθος γίνεται όταν αγοράζεις με κριτήριο την επιθυμία μιας παλιάς μοτοσυκλέτας αλλά σου λείπει το μεράκι, το χρήμα και τα τεράστια αποθέματα υπομονής, οπότε μετά από κάποιο διάστημα τα παρατάς ή το βάφεις μπλε και το πετάς στην θάλασσα.

Χωμάτινοι

To Varadero είναι μια μεγάλη All around μοτοσυκλέτα. Τώρα αν την πάτε για Moto-Cross συνοδέψτε την βόλτα με ισχυρά χαπάκια

Και εδώ τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Αν και τα χωμάτινα δεν είναι απλά ένα είδος μοτοσυκλέτας αλλά μια κατηγορία με πολλά παρακλάδια. Έχουμε λοιπόν τα On-Off που λερώνουν κανά λαστιχάκι σε πατημένο (από οδοστρωτήρα) χωματόδρομο (Honda Varadero, Suzuki V-Strom κλπ). Μετά έχουμε τα πιο χωμάτινα αλλά συνάμα και πολιτικής χρήσης όπως τα Yamaha XT και στη συνέχεια “σκληραίνει” και πάει. Από τα Enduro που βγάζουν πινακίδα μέχρι τα καθαρόαιμα Moto-Cross που οι ιδιοκτήτες τους τα χρησιμοποιούν σε Κυριακάτικες εξορμήσεις στο βουνό αλλά και σε αγώνες. Στην συγκεκριμένη κατηγορία τα λάθη επιλογής περιορίζονται μόνο στην χρήση. Αν δηλαδή κάποιος αγοράσει ένα Honda Varadero και θέλει να ακολουθήσει την Κυριακάτικη βόλτα των “Crosser” … εκεί δεν μπορεί να υπάρξει βοήθεια.  

Chopperάδες

Άλλη μια κατηγορία αναβατών που είναι πολύ συγκεκριμένη. Συνήθως τους αποκαλούν “Harleyάδες” και ας μην έχουν μοτοσυκλέτα Harley. Περισσότερο μια φιλοσοφία η κατηγορία αυτή που θυσιάζει πολλές φορές την άνεση, την πρακτικότητα ακόμα και την ασφάλεια στην οδήγηση για το στυλ. Η λάθος επιλογή εδώ είναι ένα περίεργο φαινόμενο. Αν μόλις τελείωσες το έργο “Easy Rider” και αποφασίζεις να μιμηθείς τον Peter Fonda και αγοράσεις μια Chopper με γωνία κάστερ 40+ μοίρες και το ψηλό καλοκαιρινό τιμόνι (Ψηλά τα χέρια για να αερίζονται οι μασχάλες) και κάτι δεν σε βολεύει να πάρεις την στροφή στην γειτονιά σου για να μπεις στο γκαράζ σου… τότε έκανες μάλλον λάθος επιλογή. Την δεκαετία του 90’ είδαμε μεγάλη άνθιση στην κατηγορία κυρίως από εντελώς άσχετους με την μοτοσυκλέτα γιατί ήταν της μόδας.

Γυμνές – Μισό Fairing και Motard μοτοσυκλέτες.

Το πανίσχυρο KTM Super Duke 1290. Απόλυτο Play Bike για μεγάλους. Σίγουρα δεν κάνει για “σουλατσάρισμα”

Εδώ έχουμε μια τεράστια γκάμα μοτοσυκλετών. Honda CBF και Hornet, Kawasaki Z-750, Yamaha XSR, Suzuki GSR είναι τα πιο χαλαρά. Για πιο muscle ανεβαίνουμε σε Suzuki GSX-S 1000, B-King, DUCATI Streetfighter, KTM Super Duke 1290 κλπ. Και Για πιο κλάσσικ φάση Honda CB 1300, Yamaha XJR 1300, Suzuki GSX 1400 κλπ. Η πλειοψηφία των μηχανών είναι για τον μέσο οδηγό. Λάθος επιλογή εδώ μπορεί να γίνει όταν κάποιος διαλέξει να αγοράσει ένα Super Duke 1290 για να βάζει την γυναίκα του πίσω και να κάνουν χαλαρές βόλτες. Αυτός μπορεί να θέλει να πηγαίνει χαλαρά αλλά το ΚΤΜ δεν θα τον αφήσει!

 Super Sport

Εντάξει. Εδώ αν δεν μένεις κάπου κοντά σε πίστα, μάλλον είναι λίγο υπερβολή να κυκλοφορείς με 200 ίππους. Αλλά από την άλλη την δόξα πολλοί εμίσησαν τις επιδόσεις ουδείς. Ρέπλικες αγωνιστικών χρώματα, αυτοκόλλητα και ο αποδέκτης όλης της σύγχρονης τεχνολογίας των αγώνων. Σε αυτή την κατηγορία πέρα από τις ρέπλικες (όλων των κυβικών) συγκαταλέγονται και οι πιο βαριές τύπου Hayabousa, ZX-12R κλπ. που έχουν τις 300άρες στο τσεπάκι. Εδώ η λάθος επιλογή μοτοσυκλέτας νομίζω ότι είναι εύκολη υπόθεση. Κυριακή μεσημέρι στο ζάπινγκ βλέπεις τον Ρόσσι, Δευτέρα πρωί ταξινομείς. Από όλες τις κατηγορίες μοτοσυκλετών σε αυτή μια λάθος επιλογή είναι η πιο επικίνδυνη από όλες. Πολύ σύνηθες φαινόμενο ο 18χρονος που αποκτούσε δίπλωμα μοτοσυκλέτας (τώρα πρέπει να πάει 21) μεταπηδούσε από το παπάκι σε 1000άρι 200ίππων. Όσο καλός οδηγός και να ήταν στο παπί τα αποτελέσματα στην πλειοψηφία τους ήταν καταστροφικά.

Οι οδηγοί οπλισμένοι με  δερμάτινες ολόσωμες, High tech κράνη από συμπιεσμένες κλανιές αστροναυτών, μπότες, γάντια, κάρμπον από τις ξύστρες μέχρι το σώβρακο και οπλισμένος με ιστορίες από την κρύπτη. Επιβάλλετε αλλαγή εξάτμισης, ανάρτησης, πρόγραμμα στην τροφοδοσία, φίλτρο και γενικά ότι μπορεί να σου δώσει ένα χιλιοστό στο 0-100 και 0,001 παραπάνω τελικής βρίσκετε στις άμεσες προτεραιότητες.

Café Racer

Σύγχρονες μοτοσυκλέτες που μοιάζουν με παλιότερες. Εδώ βέβαια μιλάμε για σύγχρονο κινητήρα (τις περισσότερες φορές) φρένα και αναρτήσεις. Άνετες και συμπαθητικές και μερικές αρκετά γρήγορες. Λόγο της άνετης θέσης οδήγησης και των ήπιων επιδόσεων είναι μια καλή επιλογή. Λάθος επιλογή μπορεί να γίνει όταν κάποιος «ωριμάσει» και αποφασίσει να μεταπηδήσει από άλλη κατηγορία (π.χ. από ένα Hayabousa) σε κάτι πιο άνετο για την πόλη. Προσπαθεί να το συνηθίσει. Κάτι έχει και δεν επιταχύνει. Όχι δεν ήταν αυτό, κάτι στο πλαίσιο τον ενοχλεί. Δεν ξέρει. Κάνει reset όσα ξέρει για μοτοσυκλέτες αλλά πάλι κάτι τον ενοχλεί. Μέχρι να καταλάβει τι ήταν το έχει ήδη πετάξει ή το έχει ήδη συνηθίσει.

Πως επιλέγουμε λοιπόν?

Εν έτη 2018 σίγουρα οι κατηγορίες μοτοσυκλετών δεν περιορίζονται στις 9-10 που προαναφέραμε. Αλλά τελικά ποια είναι τα κριτήρια?  Γενικά υπάρχει μια σύγχυση. Περιορισμένα είναι τα κριτήρια σε μικρή ηλικία. Από 16 που ο νομοθέτης επιτρέπει να πιάσεις πρώτη φορά δίκυκλο οι επιλογές περιορίζονται στα 50 κυβικά οπότε και μικρή η λίστα για να διαλέξεις. Από εκεί η λίστα μεγαλώνει με την κατηγορία Α1 και μετά το χάος. Η εξειδίκευση στα γούστα έχει ξεφύγει. Συχνά επικρατεί ο χρυσός κανόνας που λέει  ότι “η ψυχολογία του αναβάτη για το όχημα που οδηγάει υπερνικάει την πρακτικότητα, την ασφάλεια, τις επιδόσεις κλπ”. Αυτό βασικά σημαίνει ότι αυτό γούσταρα, αυτό πήρα. Το συμπέρασμα είναι ότι αν δεν έχεις οδηγήσει αυτό που πραγματικά σου ταιριάζει είσαι ευτυχισμένος με αυτό που αγόρασες. Προφανώς αυτό είναι ένα καλό κριτήριο. Για επιλογή καταλληλότερης μοτοσυκλέτας χρειάζεται εμπειρία. Να έχεις οδηγήσει αρκετές μοτοσυκλέτες στις καθημερινές σου συνθήκες και βασικό να ξέρεις τι θέλεις να καλύψεις.
Καλή τύχη!